Elke week schrijft Inner Health Expert Mabel van den Dungen een column over haar eigen leven.
‘Ik vind dit een moeilijke maand! De blaadjes vallen van de bomen, het wordt echt kouder en ik zie er uit als een bleekscheet’.
Laura en ik hebben vandaag een wandelsessie. Als je wandelt komen je beiden hersenheften in balans. Wandelen heeft een heilzaam effect op je hersengolven. Na vijf minuten laten ze al een harmonieus patroon zien waardoor je stressniveau zakt. Doe je dat ook nog eens aan het strand dan heb je tevens het voordeel van negatieve ionen. En nee, ik heb niet zojuist een joint gerookt en raaskal dus niet zomaar wat. Negatieve ionen, zijn negatief geladen moleculen die voornamelijk voorkomen op het strand en in het bos. Negatieve ionen neutraliseren positief geladen ionen en binden vuil en stof aan zich vast. Waardoor de lucht zuiver is en je gezondere lucht inademt. Dat verklaard ook waarom je zo opknapt als je lekker naar buiten gaat in plaats van de hele dag binnen te zitten op een kantoor met kunstlicht, veel elektronische apparatuur en een slechte ventilatie.
Als je maar lang genoeg binnen gaat zitten word je dus vanzelf een witte futloze zombie en val je niet op tijdens een game- of poker conventie waar iedereen binnen leeft zonder klokken en op het daglicht reageert als een vleermuis. Mensen die lang genoeg binnenzitten krijgen vanzelf last van onder andere vermoeidheid, angstaanvallen, concentratieproblemen, migraine en stress. Voornamelijk omdat ze langdurig worden blootgesteld aan positieve ionen.
Niet dat ik dat Laura vertel. Haar hoofd staat niet naar ionen maar ik weet wel dat ze er wat van kan gebruiken. Ze staat tenslotte hele dagen boven geblondeerde hoofden die uiteraard ook weer allemaal hun iPhone en stress bij zich hebben.
‘Weet je Mabel: ik ben gewoon een beetje uitgeput, heb alleen geen idée hoe het komt!’. Ze kijkt mij met een schuin hoofd aan want inmiddels weet ze dat ik wel weet wat er speelt. ‘Wat denk jij?’, spoort ze mij nog eens extra aan.
‘Hoe gaat het met grenzen stellen?’.
Ze klakt geïrriteerd met haar tong. ‘Waarom moet ik van jou altijd dingen doen die ik niet wil doen? Oke, ik kan geen ‘nee’ zeggen en mijn agenda staat veel te vol. Ook de weekenden en avonden. Maar als één van mijn klanten een grote tv-show heeft kan ik toch niet even zeggen: ‘Mijn coach zegt dat ik ‘nee’ moet zeggen. Voor dat ik het weet heb ik geen klant meer over!’.
Ze kijkt strak voor zich uit en ziet de schoonheid niet van het gele en rode banderen tapijt onder onze voeten.
‘Dus jij moet voor al je klanten 24 uur beschikbaar zijn? En waar blijft je eigen leven dan?’.
Er rent een eekhoorntje tegen een boomstam op. Laura slaakt een gilletje. ‘Ohhh wat lief! Wat een schatje, oh wat is de natuur toch mooi he!’.
Ze is even uit haar stress en nu pas kan ik haar bereiken.
‘Lau wat is typerend voor de natuur?’.
Ze gooit eerst haar losse haardos strijdlustig in een knot boven op haar hoofd en ik zie dat ze het gesprek echt aangaat. ‘Nou je hebt 4 seizoenen en alles heeft zijn eigen plek’. Ze is erg verguld met zichzelf, ik geniet van het feit dat er een hele grote glimlach op haar gezicht staat en haar wangen lekker fris en rood zijn.
‘Precies! Als die eekhoorn niet naar de seizoenen zou luisteren, zou hij niet eens overleven en een coachingsessie kunnen boeken omdat hij zo’n stress heeft’. Laura lacht voluit. ‘Ik snap het’, gilt ze vrolijk terwijl ze wegrent en vol prêt met een stapel bladeren terugkomt om mij mee te bekogelen. ‘Mijn agenda is de natuur en ik moet gehoorzamen aan de patronen van de dag en nacht, ’s ochtends en ‘s avonds, zomer en winter’.
Ik haal geduldig de bladeren tussen mijn sjaal en onder mijn col vandaan.
‘Precies, alles heeft zo zijn eigen balans. In plaats dat je denkt dat als je ‘nee’ zegt je een klant kwijt bent breng je in feite alleen maar harmonie aan. En als jij in harmonie bent beweegt iedereen met je mee in harmonie en word je zaak nog veel voorspoediger. Op die manier kun jij dat ook op langere termijn allemaal moeiteloos aan’.
Alsof de duivel er mee speelt gaat haar telefoon. Ze kijkt een beetje verschrikt naar mij en ik zie de stress meteen weer in haar gezicht verschijnen. Toch pakt ze niet op, ze haalt diep adem en zegt: ‘Ik ben een eekhoorn’.
Dat vind ik voldoende inzicht voor één dag en laat de lezing over ionen voor nu even zitten.
