Mabels Miniatuurtje deel (geen idee !)
Het mooie meisje en een hoofd op een stokje
Er was eens een heel mooi meisje. Ze werkte zes dagen in de week en wilde in alles het beste zijn. Ze had een hele goede baan en droeg haar baas door het leven op een heilige troon. Vroeger was ze creatief en gek op knutselen. Nu wist ze echt niet wat ze moest doen op haar vrije dag. Nerveus werd ze er van. Ze wilde boven alles perfect zijn. Goed genoeg zijn. Slim zijn. Mooi zijn. Lief zijn. Jaloezie vrij zijn. Maar haar leven knelde aan alle kanten. Zo erg zelfs dat ze het gevoel had een hoofd op een stokje te zijn geworden. Een vriendin van haar stelde voor om eens naar mij toe te komen. En dat deed ze met de nodige twijfel. Ze was al overal geweest en haar slimme hoofd, gaf dan politiek correcte antwoorden, terwijl ze de therapeut en/of coach in kwestie razendsnel analyseerde en tegelijkertijd diskwalificeerde. En daarmee hield ze zichzelf gevangen op haar ‘stokje’. Maar het leven trok steeds meer vacuum, dus ze vond dat ze moest komen. Er gebeurde alleen iets raars, al bij binnenkomst voelde ze dat het goed was en ontspande ze voor het eerst in lange tijd. Ze voelde zich gezien, geliefd en begrepen. Natuurlijk wilde ze ook binnen tien minuten naar de oplossing. Dat willen alle hoofden op een stokje, maar steeds keek ze weer in een spiegel die spiegelde: zachtjes. rustig. lief. mooi. het is goed zo. En langzaam durfde ze er ook weer een beetje in te geloven. Het mooie meisje, kwam van haar stokje en schreef thuis een gedichtje. Dat vond ze leuk. Ik ook:
Lieve Mabel,
Dank voor het fijne gesprek gister!
Heb er een heel fijn gevoel aan over gehouden. Een klein gedichtje voor jou!
Ik op zoek naar mij
iedere sessie weer wat dichterbij.
ik op zoek naar rust,
geen analyses meer, niet alles zo bewust.
ik op zoek naar de ware ik,
die nog verscholen zit, ik verstik
ik op zoek naar iemand zoals jij,
een boeddhist met een uilenschilderij.
iemand die een zekere gave bezit,
waarbij je niet wegkomt met een beetje bullshit
iemand die kort met haar ogen wegkijkt,
en je vervolgens met levenslessen verrijkt.
iemand die je helemaal doorziet,
en jou de oplossing in jezelf biedt.
dat het tijd is om voor jezelf te kiezen,
en je niet in een machtsspel te verliezen.
het is tijd voor al die puzzelstukken,
of ze nou passen of mislukken.
het is tijd dat de “ware ik” mijn gat opvult,
in alle rust en met alle geduld.
ik op zoek naar mijn onbewusten,
zodat ik mezelf kan laten rusten.
ik was op zoek naar iemand zoals jij,
dank voor jouw tijd: ik ben een stapje dichterbij!
